ลอง-04

“ลองเถอะนะเปา” บุ๋นที่ไม่รอให้น้องได้โต้ตอบอะไร จัดการก้มลงสูดดมกลิ่นหอมจากซอกขาวอีกหน
พร้อมกลับเลื่อนมือลงไปเกี่ยวขอบกางเกงว่ายน้ำสีดำของอีกฝ่ายลงอย่างรวดเร็ว
บุ๋นค่อยไล่ริมฝีปากมาที่ไหล่มน เรื่อยมาจนถึงยอดอกสีอมชมพูไม่รอช้าลิ้นตวัดไล่วนไปทั่วพร้อมกับดูดเม้มแรงๆจนเกิดเสียงน่าอายกองไปทั่วห้องน้ำ





“อ๊ะ...พะ..พี่อย่ากัดดิ” เปรมเผลอปล่อยเสียงครางออกมาอย่างลืมตัว เมื่อคนเป็นเริ่มกัดทิ้งรอยสีแดงจางๆไว้เต็มเนินอก
“ถ้าไม่อยากให้พี่กัดก็ต้องให้พี่ทำอย่างอื่น” มือเรียวยาวของคนเป็นพี่เลื่อนลงจับที่แก่นกลางของคนส่วนสูงน้อยกว่าที่พองโตเต็มที่เพราะแรงอารมณ์ ก่อนค่อยๆขยับมือขึ้นลงตามความยาวของอีกฝ่ายเบาๆ


“อ๊ะ....อะ...พี่...ผมอื้อ” ความร้อนภายในตัวเริ่มก่อมาขึ้นเรื่อยๆ ความเสียวซ่านที่คนเป็นพี่มอบให้ทำให้เปรมเริ่มทรงตัวไม่อยู่ คนเป็นน้องค่อยเรื่อยๆมือมาโอบรอบคออีกฝ่ายเพื่อหาที่ยึดเหนี่ยวร่างกายไม่ให้ร่วงลงไปกองกับพื้นห้องน้ำ


“อ่า...พี่จะ...จูบผมหน่อย...ซี๊ดดด” มือขาวทั้งสองข้างที่วางพาดไว้บนบ่าคนตัวสูงออกแรงกำกันแน่นเมื่อแรงอารมณ์ของตัวเองสูงขึ้นจนพร้อมจะปลดปล่อยออกมาได้ทุกเมื่อ
“เรียกเฮียก่อนถึงจะจูบ” เสียงกล่าวต่อรอง

“อ๊ะ...เฮีย...เฮียบุ๋นจะ...อื้ออ” ไม่ต้องให้อีกฝ่ายร้องขอจนจบประโยคริมฝีปากก็ถูกประกบเข้าหากัน คนเป็นขบเม้มริมฝีปากทั้งด้านบนและด้านล่างพร้อมกับค่อยๆสอดลิ้นเข้าไปภายใน ลิ้นร้อนทั้งเกี่ยวพันกันอย่างเมามันส์แบบไม่มีใครยอมใคร เสียชื้นแฉะด้งกองพอๆกับเสียงครางของทั้งคู่




ถึงแม้ว่าปากด้านทำหน้าที่ดูดดุนกันอยู่แต่มือด้านล่างก็ยังคงทำหน้าที่ของตัวเองได้ดีเช่นกัน บุ๋นเร่งจังหวะขยับมือขึ้นลงเร็วขึ้นเมื่อเห็นว่าน้องใกล้จะถึงจุดหมายเต็มที
“อ๊ะ...อ่าส์...ฮะเฮีย”  สิ้นเสียงเรียกน้ำสีขาวขุ่นก็พุ่งออกมาเลอะเต็มมือของร่างสูง พร้อมกับร่างที่ปลดปล่อยทิ้งตัวลงบนพื้นห้องน้ำอย่างหมดแรง




เสียงหายใจถึ่รัวของคนเสร็จก่อนยิ่งปลุกเร้าความเป็นชายของผู้เป็นพี่ให้สูงขึ้นไปอีก บุ๋นไปรีรอจัดการดึงคนที่อยู่ด้านล่างให้ลุกขึ้นหันหน้าเข้ากับประตูห้องน้ำและโก่งสะโพกกลมเด้งมาทางตน หลังจากนั้นจัดการปลดอาภรณ์ชิ้นสุดท้ายที่ตนยังคงสวมอยู่ให้หล่นไปกองกับพื้น บุ๋นยกมือเรียวยาวข้างที่ยังคงเลอะคาบคาวของเปรมมาจัดการสาวความเป็นชายของตัวเองให้โตเต็มที่พร้อมใช้งาน


“เฮียจะทำอะไร ผมไม่ไหวผมเหนื่อยจนขาสั่นจะยืนไม่อยู่อยู่แล้ว” คนผิวขาวหันหน้ามามองคนผมทองด้านหลังด้วยสีหน้าเหนื่อยอ่อน เมื่อคนเป็นพี่เห็นแบบนั้นก็เกิดอาการสงสาร ขาน้องสั่นจริงๆยืนเองยังจะไม่ไหวแล้ว
“งั้นเปาอาบน้ำห้องนี้ไปเฮียจะไปห้องอื่น” พูดจบก็ก้มลงไปหยิบกางเกงว่ายน้ำขึ้นมาสวม บุ๋นกำลังจะเอื้อมมือไปเปิดประตูเพื่อจะออกไปจัดการตัวเองอีกห้อง แต่ก็กลับโดนมือขาวรั้งเอาไว้เสียก่อน
“ให้ผมช่วยก่อนมั้ย...ผมรู้ว่าเฮียอึดอัด” สิ้นเสียงของน้องบุ๋นก็ยกยิ้มขึ้นอย่างเอ็นดูอีกหน แล้วค่อยโน้มหน้าไปจูบลงบนหน้าผากอีกคนแผ่วเบา
“ไม่เป็นไรอาบน้ำเถอะ ถ้าเปาช่วยเปาจะเหนื่อยกว่านี้นะ”
ไม่รู้ว่าบุ๋นรีบออกมาจากห้องน้ำนั้นเกินไปรึป่าว รีบจนไม่เห็นว่าแก้มกลมขาวที่ตนชอบจับตอนนี้มันแดงมากแค่ไหนกัน